Norma

Woensdagavond 10 september 2014 zaten we met zijn tweeën (Mark heeft trainingskamp in Spanje en Anke zit via AFS  in Oak Brook voor haar uitwisselingsjaar) rond half 8 op de bank toen we een Whatsapp van Jamye kregen. Texas loopt 7 uur achter op ons. Of we haar wilden bellen. We dachten meteen al dat er iets met Norma was en dat bleek inderdaad. Ze was ’s ochtend overleden gevonden in haar huis in George West. Onze eerste reactie was naast schrik en medeleven ook dat het ons niet zou lukken om die kant op te komen en daar was volledig begrip voor. Het was werkelijk onze eerste inschatting dat het domweg te kort dag is en financieel moeilijk haalbaar; hoe zeer we ook zouden willen.

Maar we gingen toch op internet naar tickets kijken om te zien of er dan misschien één van ons heen kon. Toen bleek dat de KLM uitgerekend op dat moment werelddealweken oid heeft. Dus ongeveer voor de prijs van één persoon konden we de volgende dag om 10 of 15 uur samen vliegen. We lieten het venster op de pc open staan (cookies) en terwijl Aafke ging checken wat op haar werk kon, ging Hank zich in visums verdiepen. Voor het ESTA formulier vragen ze 72 uur. Navraag leerde ons echter dat onze toegang van de zomer 2013 nog steeds geldig was. Aafke kon het met haar werk regelen dus boekten we de vlucht van 15.00 uur. Dat gaf ons iets meer tijd om dingen te regelen. Dukky kon naar Giethoorn, de buren letten op het huis en de goudvis van Anke. We belden eerst Jeroen Otter en daarna Mark op trainingskamp in Spanje. We pakten wat kleren bij elkaar, Hank zette onze bankpassen op wereldwijd en we lieten Jeri en Jamye weten dat we kwamen. Hank boekte parkeren bij Schiphol en zegde de saunareservering voor het weekend af.  Aafke zorgde dat dossiers van haar werk via een collega weer naar Zwolle konden. De wasmachine ging draaien en op bed realiseerden we ons dat de ziektekostenverzekering geen werelddekking heeft dus schoot Hank de broek weer aan om onze overbuurman te vragen om morgen op kantoor onze reisverzekering na te kijken en te doen wat nodig is. Hank stopte nog een pasfoto in z’n portemonnee en we gingen slapen. Slecht slapen.

We waren donderdag al vroeg weer op. Snel met de bezem door het huis, was ophangen en Duk naar Giethoorn brengen. In de auto Joyce Baggerman gewhatsappt of zij een huurauto in Houston kon regelen net zoals ze die vorig zomer al geoffreerd had (bleek toen niet nodig). Daarna eerst naar een ANWB winkel in Hoofddorp voor internationale rijbewijzen. Aafke moest eerst nog een pasfoto maken maar dat kon vlakbij. We hebben hier ook nog voor zo’n 37,50 euro een 5200 mWh usb accupack gehaald die we later (exact dezelfde) voor bijna 60 euro in het vliegtuig konden kopen. Bij de Blokker haalden we nog een wereldstekker want die had de ANWB niet op voorraad voor de USA. Toen parkeren in Aalsmeer en met een shuttlebusje naar Schiphol. Onderweg nog even telefonisch contact over de huurauto en toen was ook dat geregeld.

We hadden alleen handbagage en het inchecken ging vlot. De douane ook. In de See Buy Fly winkeltjes kochten we vier houten tulpen want we wisten niet hoe het in Texas met bloemen gaat. Ze werken daar ook veel met plastic of zijden bloemen. En een zak honingdrop want de keel werd wat rauw. Bij de gate hebben we nog op de tablet Transavia naar de wintersport geboekt want net voor dit alles begon hadden we van Christa gehoord dat het huisje vrij was en teruggemaild dat het goed is. Dus moesten we nu wel de vlucht veilig stellen.
Bij de gate hadden we het verlengsnoer gepakt omdat we een stopcontact had gevonden en zo konden beide mobiels en de tab aan de lader. En er waren andere mensen die blij waren dat ook hun lader er bij kon.

We vlogen een KLM 747-400 en zaten middenin het middenpad. Omdat we zo laat hadden geboekt, konden we geen stoelen kiezen. Maar het vliegtuig was hooguit driekwart vol en na het opstijgen mochten we twee stoelen in een lege rij naast het raam pakken. We zagen o.a. de tweede Maasvlakte liggen, Ierland, en Canada. En de Mississippi, en Lake Houston.
Bij US customs waren enorme rijen. Maar met wat geluk duurde het slechts 5 kwartier voor we op zoek naar de huurauto konden. Het was trouwens 9/11 dus we vragen ons af of dat er nog mee te maken had. En de man van customs leek ons dezelfde als in de zomer van 2013 en zijn parafen in onze paspoorten lijken dat te bevestigen. Toen liepen we naar een bus die ons in een minuut of 5 naar de autoverhuurbedrijven bracht waar ook Alamo car rent zat.

Hank had de hele reis een onbestemd, vervelend gevoel nadat hij in het vliegtuig in de pdf’s van de reservering had gelezen dat je een creditcard mèt pincode moest hebben. En die weten we niet zeker, waardoor ook vorig jaar ook in New Orleans na twee pogingen een creditcard geblokkeerd zag. Maar gelukkig werd er niet om een PIN gevraagd dus konden we zonder extra gedoe in een witte Toyota Corolla wegrijden. We reden in één keer goed via Beltway 8 naar Highway 59 en stopten onderweg bij Buck’Ee in Wharton om wat te eten. Hank vond er de Tx hysterical Marker die hij vorig jaar toch maar niet mee nam en waar hij daarna zo’n spijt van had. Vanaf Beeville wisten we weer precies waar we waren en kregen we K99 op de radio dus het voelde weer als thuis komen. Net na middernacht kwamen we bij Norma’s huis, Terry Street George West aan. Familie veelal van ver verzamelde zich hier, maar ook aan de rivier. We hebben eerst nog even met Jeri en Jamye en zo gepraat maar we waren al ruim een etmaal in touw dus doodmoe. Toen zijn we maar snel gaan slapen.

 

De volgende dag (vrijdag) spraken we meer familie. Iedereen was verdrietig maar geheel in de geest van Norma en deze familie werd er ook flink gelachen. Wel mooi eigenlijk. Hank werd gevraagd of hij pallbearer wilde zijn met de andere heren uit de familie en dat vonden we een hele eer. Er werden witte overhemden gehaald en stropdassen. Hank had zichzelf ooit beloofd nooit meer een stropdas te dragen maar voor deze gelegenheid maakte hij graag een uitzondering.

We gingen even naar het huis aan de rivier waar we o.a.  Bill en de kids (Billy, Jacob en Paige) troffen. We waren op tijd terug voor een soort van condoleance in het uitvaartcentrum. Norma lag er mooi bij. Er lag een mooi bloemstuk op de kist waar onze vier houten tulpen mooi in verwerkt waren en er was een bloemstuk van Jamye, Jeri en Aafke en families. Ook waren er bloemen van de kleinkinderen waar Mark en Anke bij op stonden. Opvallend genoeg waren de bloemen voor onze begrippen vrij kleurig en er waren veel kamerplanten bij.
De condoleande was minder gestructureerd dan hoe wij ze kennen maar meer een soort vrije inloop. En hoewel er de nodige tranen vielen was het ook gezellig en werd er hard gelachen. Precies Norma en deze familie dus mooi.

De airco stond er op max dus niet fit en moe als we al waren, zijn wij op een gegeven moment even naar buiten gelopen om op te warmen. En weer binnen namen we een lekkere hete koffie. Daarna was het binnen wel minder ijskoud, misschien ook omdat het drukker was geworden. Maar qua hoofdpijn, snotterigheid, hoesten en keelpijn hielp dit Hank niet echt. We gingen maar weer niet al te laat naar bed.

O ja, het is hier traditie dat sommige buren en bekenden wat eten komen brengen. Als steun aan familieleden die bijeen zijn en het al druk genoeg hebben. Een buurvrouw van de rivier bracht ook iets en vertelde hoe Norma pas nog verteld had hoe gelukkig en tevreden ze was. Dat als ze nu zou overlijden, ze alleen maar dankbaar kon zijn voor al haar zegeningen en dat ze het leven had geleid dat ze wilde. Later hoorden we van Lindsey dat Norma had gezegd dat ze er klaar voor was. Klaar om haar man Gene en zoon Bryan weer te zien.

Op zaterdag, de dag van de begrafenis, waren we op tijd op. Na ontbijt etc. verzamelden de heren zich voor instructie en deed Hank maar het witte overhemd aan en de stropdas om. Toen naar de kerk. Er werd een film met foto’s van Norma vertoond die wij een dag eerder al hadden gezien waar we een kopie van hebben gekregen. Toen iedereen zat, kwam de familie en dus wij ook. De dominee sprak wel mooi en gelukkig voor Hank (ons) niet al te zwaar. Er was een nichtje van Norma en Bill en Taylor deden een verhaal. Bij dit alles was ook veel humor maar bovenal ook veel respect en waardering.

Het condoleren na de dienst leek wat meer op wat wij gewend zijn. Daarna tilden Jayson, Ryan, Bill, Billy, Jacob, Cameron en Hank de kist in de auto. Zij reden in een aparte suburban voorin de stoet naar het kerkhof. Hier rijdt iedereen gewoon met de auto het kerkhof op dus deze stoet ook. Terwijl iedereen nog in de auto zat, tilden de mannen de kist al op het graf. Er stond een tentdak boven met ook wat stoeltjes. Jamye, Jeri en Aafke en de  zussen van Norma mochten vooraan zitten. De dragers stonden nog net onder het dakje. Het regende. We zagen op het graf van Clayson nog de foto van hem en Jacob waarmee Hank in 2013 de Alpe d’Huzes had gefietst en die hij vorige keer bracht.

Na een korte ceremonie moesten de dragers hun corsage op de kist leggen. Er werden een paar mooie grote bloemen uit de bloemstukken gehaald en die kregen de drie dochters van Norma (Jamye, Jeri en Aafke) en haar drie zussen mee. Daarna gingen we naar het huis in het dorp, omkleden en naar het huis aan de rivier. Aafke zag veel oude bekenden en het was weer verdrietig, gezellig, luidruchtig en dankbaar. Naar de avond toe waren er al flink wat mensen weg en wij samen zijn met Jayson en een paar vrienden in het donker de rivier op gevaren. Met zaklampen schijnen en Hank zag de rode ogen van een jonge alligator als eerste opgloeien. We vingen er twee die we mee naar het huis namen voor wat foto’s. Daarna bracht Jayson ze terug en waren wij onderweg naar het huis in het dorp. O ja, we zagen deze avond ook ringtail cats in Norma’s bomen. Dat zijn eigenlijk familieleden van de wasberen. Aparte beestjes.

Hank hoeste als een gek dus dacht dat een hete douche hem goed zou doen, maar de boiler in Norma’s huis heeft de hik. Dat werd dus een lauwe douche en daarna vanwege de airco letterlijk klappertandend het bed in.

Zondag wakker geworden na een nacht redelijk goed geslapen. Wel wat hoesten maar ook wel rustige momenten. Deze ochtend hebben we eerst Bill en de kids uitgezwaaid die vanaf de rivier kwamen en dan zo’n 15 uur naar Alabama moeten rijden. Jeri blijft hier nog even. Ook de zussen van Norma en wat andere familieleden gingen onderweg; naar Hamlin in West Texas. Norma had veel zussen en daarvan zijn er nu nog drie over. Elke zus wordt opgebaard met een horloge dat een familie erfstuk is, en de laatste zal er mee worden begraven.

Daarna zijn we samen naar de winkel gegaan voor neusspray, een hoestdrankje en een pijnstiller. Eigenlijk zou Hank codeïne willen hebben maar dat is alleen op recept en in ieder geval niet in deze winkel die op zondag open is. In de winkel kochten we meteen wortels, uien, aardappels en rookworst dus wij kookten deze avond hutspot. Ze vonden het allemaal erg lekker! Overigens zijn we tussen de middag nog met Jamye, Jeri, Jayson en Lindsey wezen eten bij George West steakhuis.

De eerste hectische dagen zitten er nu op. Onze grote dankbaarheid gaat uit naar Jamye die ons direct waarschuwde zodat het lukte om hier aanwezig te zijn en deze familie die ons meer dan duidelijk maakt dat we er echt deel van uitmaken. Het is zo vreselijk goed dat we hier zijn…..!

Maandag besluiten we samen op pad te gaan.  Jamye en Jeri hebben allemaal formaliteiten te doen en dingen op en uit te zoeken en voor ons heeft het weinig zin om daar naar te gaan zitten kijken. We reden daarom naar Corpus Christi waar we eerst een mall langs de SPID bezochten, toen Cavenders en daarna Academy. Daarmee hadden we bescheiden inkopen gedaan. Toen zag Aafke een winkel van James Avery en dat kende zij nog van vroeger. Het is een soort Texas style juwelier. Dus even daar naar binnen en toen zag ze hangertjes/bedeltjes met “I love mom”. Daar hebben we er dus drie van gekocht zodat de zussen nu allemaal een herinnering aan deze week hebben.

Hierna reden we naar South Padre Island. Bij een beachshop kochten we een permit om met de auto het strand op te mogen en meteen twee baddoeken voor gebruik die meteen als souvenir dienen. We hebben even lekker gezwommen in de Golf van Mexico. Het water was lekker warm al was het vorig zomer warmer. Ook zagen we minder pelikanen dan vorig zomer. Daarna aten we wat en werden daarbij bediend door een ons onbekende broer van Olivier B. te R. Toen op naar de Ferry waar we nog dolfijnen zagen zwemmen. Hierna reden we via Portland naar Corpus. We hebben heel even gekeken bij het State Aquarium en de Lexington maar deze attracties hebben we verder niet bezocht. Daarna ging het de enorme Harbour Bridge over en via de 37 north richting George West, Live Oak County.

We besloten bij Haley Ranch Road de 37 te verlaten en langs de Highway te rijden. We konden meteen foto’s maken van een enorme longhorn stier naast ons in het weiland dus het was de toeristische route waard. Toen reden nog even langs de oude schoolbus route van Aafke en weer naar het huis aan Terry Street. Jayson was er ook. Hij was nog steeds met de boiler bezig en kwaad op de installateur die Norma vorig jaar een flink bedrag had laten betalen voor een nieuwe brander op een oude boiler, terwijl je voor iets meer een heel nieuwe boiler hebt. Jeri en Jamye waren erg blij met de hangertjes. Daarna redelijk op tijd naar bed.

Dinsdag hebben wij samen Dolly, het hondje van Norma, naar de tante van Missie in Beeville gebracht. Daar heeft Dolly vast een goede plek. We hebben nog even hun konijnen bekeken en zijn toen naar de Wallmart in Beeville gegaan. Hierna reden we weer naar George West waar we bij de rivier hebben gezeten. ’s Avonds zou er een Football wedstrijd van de allerkleinsten in Threerivers zijn waar ook de oudste van Taylor aan mee zou doen. We dachten eerst Jamye en Jeri op te pikken maar zij waren al weg uit Terry Street. Het regende trouwens hard in George West. En ook op weg naar Threerivers waar Jayson met de dames bij de highschool stond. De wedstrijd werd daarom afgelast.  Toen hebben we op de highschool nog even naar Lindsey en Joey hun klaslokalen gekeken en daarna via een winkel Dollar General naar het nieuwe huis van Ryan en Joey. Aafke reed en in een automaat is dat best grappig. Het begint met hardop praten bij starten en schakelen en iets later bleek dat ze 70 (mijl) mocht waar ze 55 reed dus trapte ze ‘m iets te diep in waardoor de Corolla terugschakelde en als een speer tempo maakte. “I can walk” riep Jamye en dat wil wat zeggen…

Ryan heeft echt een prachtig nieuw huis. Ze hebben mooi uitzicht op Lake Choke Canyon, het huis mooi ingericht en de enchelada’s (?) Van Joey smaakten prima. Toen vertrokken we weer naar George West. We hebben het eerste stuk van de avond bij de rivier gezeten maar de ringtail cats lieten zich niet zien. Het was er wel weer heerlijk zitten. Daarna gingen we weer naar het huis in het dorp. Ondertussen hadden we contact met de ouders van AFS uitwisselingsstudente Katharina die nu in Wanneperveen zit. Woensdag wilden we naar San Antonio en daar wonen ze vlak bij.

Woensdag zijn we dus mooi op tijd naar San Antonio gegaan. We hebben natuurlijk even bij en in de Alamo gekeken waar net een naturalisatieceremonie bezig was. Met een militaire muziekkapel en zo. We liepen even een stukje langs de Riverwalk en hebben daar wat gegeten. Daarna gingen we even de Riverside Mall in waar Hank exact hetzelfde T-shirt vond dat hij vorig jaar tot zijn grote spijt in Alabama had laten liggen. Daarna gingen we naar Boerne.

Dankzij de kaart in de auto en Android Maps reden we in één keer goed. Wel hadden we heel harde regen en wat oponthoud bij een auto die op de kop lag. Het was leuk de familie Klaunig te ontmoeten en een uurtje later gingen we weer op weg. We reden nog even door Boerne zelf, wat een leuk stadje is met veel leuke winkeltjes en Duitse invloeden; mede gezien de Hauptstrasse. We bezochten een gallerij en een western kleding winkel. Op de terugweg hadden we contact met Jeri en Jamye in GW die vroegen of we naar de rivier kwamen. Jayson wilde bbq’en. Het was heerlijk aan de rivier. We hebben gezellig en in alle rust bijgepraat met Jayson en Lindsey en met Jeri en Jamye. En het was een prima bbq!

Omdat wij nog moesten pakken, zijn we vooruit gegaan naar het dorp. Onderweg zagen we twee keer een slang op Granny’s Road. Hank zette de tweede op de foto maar rende snel weer in de auto toen de slang ineens snel op hem af kwam. Verder zagen we deze week een kolibri en een roadrunner die we nog niet hadden genoemd. Wasberen en een armdillo zagen we alleen platgereden langs de weg. We zagen geen schilpadden in de rivier wat nogal raar is.

Bij het inpakken hadden we voor de terugweg ook ruimbagage waarvoor we een oude koffer van Jamye kregen. En Aafke kreeg twee wilgenhouten beeldjes van engelen uit de verzameling van Norma mee. Een erg mooi gebaar met veel emotionele waarde.

Donderdag stonden we  iets na 5 uur op en reden we iets voor 6 weg.Het was uiteraard een emotioneel afscheid. De reis verliep vrij vlot tot Houston waar het werkelijk continu knetterhard regende en er nogal een drukke spits was. En Houston is groot! Maar we leverden mooi op tijd de auto in. Vlak daarvoor hadden we nog afgetankt maar toen wilden ze ons nog een volle tank laten betalen. Maar op het contract stond dat we zelf zouden aftanken dus die vlieger ging niet op.

We konden meteen met de shuttle naar IAH (International Airport Houston). Daar moesten we  even wachten om de bagage af te leveren en hebben we met veel moeite weten te regelen dat we in het vliegtuig bij elkaar konden zitten want dat kregen we bij het online inchecken niet voor elkaar. Raar want ik had die woensdagavond in Nederland gelukkig nog net twee stoelen naast elkaar weten te reserveren. Via het twitteraccount van @klm kwam de avond voor de terugreis weinig hulp en later alleen nietzeggend antwoord. Viel me tegen van ze en past helemaal niet bij het beeld dat ze van zichzelf op social media neerzetten. We vertrokken iets te laat maar kwamen mooi op tijd op Schiphol aan. Onze koffer kwam als vierde of vijfde de band op dus konden we vlot naar de parkeershuttle. Rond Amsterdam was het nog wat druk maar in de polder lekker rustig. Ongeveer 22 uur na vertrek uit George West troffen we in Giethoorn een blije Dukky aan.

• COMPLETE SELECTIE FOTO’S OP FLICKR: https://www.flickr.com/photos/texaafke/sets/72157647365135507