Op de een-na-laatste dag van 2013 blikken we terug op een bewogen jaar, met mooie hoogte- en helaas ook enkele dieptepunten.
Shorttrack
Het jaar begon in januari met trials en het NK shorttrack in Amsterdam. Voor Mark geen gelukkig NK; Anke reed juist boven verwachting. Voor beiden medailles op de relay.
In zijn laatste jaar als junior verzekerde Mark zich van startbewijzen voor het WK en het EK junioren. Anke reed goede trials maar greep naast een WK plek. Het EK junioren bleef buiten bereik, en al helemaal omdat we de laatste Starclass in Albertville oversloegen. Wel won Anke verschillende toernooien en daarmee de Golden Sun Award. Het WK junioren leverde Mark met zijn team een Nederlands juniorenrecord op de relay op. Het EK startte teleurstellend met een wazige Penalty op de 1500 meter. Daarna werd Mark Europees Kampioen op de 500 meter en werd hij derde op de 1000 meter waarmee hij zilver won in het eindklassement. Ook won hij met zijn team nog zilver op de relay. Behalve shorttrackhallen, zagen we trouwens ook veel natuurijs deze winter.
Met de vijfmerentocht haalde Wanneperveen, dankzij wat overtrokken commotie, de landelijke media
Wintersport
Na afloop van het EK junioren kon Mark met het Duitse team meerijden, de Brennerpas over. Bij Wipptalerhof stonden Aafke en ik op hem te wachten om nog even fijn een paar dagen met elkaar te skiën in Steinach. Samen met Olivier hadden we nog een mooie midweek met prachtige diepsneeuw. Hiermee zat het shorttrackseizoen 2012-2013 er op.
Een paar weken daarvoor, in de voorjaarsvakantie, waren we al met Anke naar de wintersport geweest. Toen was net duidelijk geworden dat bij onze zwager Jacob opnieuw kanker werd vastgesteld. Een harde klap na zijn eerdere herstel. Voor ons allemaal maar natuurlijk extra hard voor Petra, Jenniek, Arno en Riëtte. Omdat thuis zitten niets helpt en de kinderen van Petra en Jacob toch graag wilden skiën, zijn we met twee auto’s naar Steinach gereden. Aafke met Jenniek, Riëtte en Jenniek’s vriendin Eva in de auto van Petra en Jacob. Arno bij Anke en mij in onze Toyota. Ook dat was een mooie vakantie maar het jaar zou daarna sterk in het teken staan van Jacob’s ziekte.
Alpe d’Huzes
Terwijl de chemo’s bij Jacob goed aan leken te slaan maar het wel steeds zwaarder werd er van te herstellen, trainden wij voor Alpe d’Huzes. Hank wat meer dan Aafke omdat hij als lid van het team “Haak om Leeuwarden” wel van plan was goed te presteren. Het vinden van sponsoren was een hele klus maar uiteindelijk reden we in juni naar de Franse Alpen. Op de dag voor de koers reed Aafke een keer omhoog. Hank had zich onvoldoende verdiept in de versnellingen van zijn nieuwe racefiets. De benen waren goed, maar met een “25” achter kom je toch minder vaak omhoog dan gepland.
Hank reed met een foto van Jacob en Clayson op zijn fiets en het team haalde € 50.000 op voor kankeronderzoek. Voor Jacob namen we een fleecejack mee van Alpe d’Huzes. “Opgeven is geen optie” stond erop. Dat werd de lijfspreuk van Jacob. Toen we het hem gaven, zeiden we dat we hoopten dat hij er nog heel lang plezier van mocht hebben.
Texas
In juli vertrokken we met zijn drietjes naar Texas. Mark, die inmiddels in de Opleidingsploeg van de KNSB zat, bleef achter om te trainen. Het was geweldig om de familie weer te zien, inclusief enkele nieuwe gezichten. We hebben mooie, nieuwe en bekende dingen bezocht en gedaan en hebben daarna met Jamye en Jeri op weg naar Jeri’s huis in Alabama ook New Orleans bezocht.
Terwijl wij ons in de States vermaken, verhuist Mark zichzelf van drie jaar gastgezin naar een woning met sporters. Op de terugweg naar Texas hebben Norma en Jamye ons in Houston op het vliegveld afgeleverd. We hopen dat we over 5 jaar weer de mogelijkheid hebben onze familie overzee te bezoeken.
Werk
Voor zo’n bezoek zullen we toch weer even flink moeten sparen. Het zou daarbij helpen als de economie aantrekt en Hank weer wat leuke interim klussen kan oppakken of eventueel in een leuke baan in dienstverband kan stappen. Het is erg slapjes in de markt, zeker ook in het noorden des lands. We houden de moed erin en hopen dat 2014 weer nieuwe kansen brengt. Aafke rondde begin 2013 met succes haar opleiding tot Arbeidsdeskundige af. Ze werkt nu als geregistreerd AD’er en is blij met de stap die ze zo’n twee jaar geleden gezet heeft. We hopen vanaf 2013 ook wat geld te verdienen door de investering in 16 zonnepanelen op ons huis. De productie is live te volgen via deze site.
Shorttrack
Aan het einde van de zomer begint het shorttrackseizoen weer. Mark laat zien dat hij in zijn eerste jaar als senior de stijgende lijn van vorig seizoen doortrekt. Door de deelname van buitenlandse toppers is zijn sterke rijden tijdens de Invitationcup niet goed zichtbaar in de eindklassering. Hij rijdt daarna ook een sterke oefeninterland in Dresden, wint een oefenwedstrijd op Thialf, een KNSB-cup en een Starclass.
Anke lijkt het seizoen met lichte trainingsachterstand (Texas) te beginnen maar groeit in het seizoen. Het is voor haar ook een zwaar jaar waarin ze zich ook op het eindexamen HAVO voorbereidt. En dan is ze ook nog eens met rijlessen begonnen. Haar theorie heeft ze al binnen en we hopen dat ze in 2014 haar praktijkexamen behaalt.
Herfst
We hebben in de zomer niet zoveel gevaren als anders. Met hemelvaartsdag gingen de dames “suppen” en we bezochten de Blues en de Gondelvaart. Tijdens het mooie weer in Nederland, zaten wij in Texas. Daarna was het vaak slecht weer en waren we alweer druk met het shorttrackseizoen dat vroeg begint. Maar elke keer dat we bij de boot zijn, lopen we even naar Jacob om een praatje te maken en te vragen hoe het gaat.
De chemo’s vallen hem steeds zwaarder maar hij zit nog vol plannen. Na de herfstvakantie die ze samen in Turkije doorbrengen, zijn er ineens complicaties. Vier weken ziekenhuis en drie operaties later, zit Jacob weer thuis op de bank. We hopen allemaal dat het vanaf nu weer even de goede kant op mag gaan, maar hoe wreed is de werkelijkheid.
Afscheid
Nog geen week na thuiskomst gaat het helemaal mis. Tijdens een KNSB-cup in Enschede werden we hierover gebeld. Net voordat Mark z’n A-finale 1500 moet rijden. Jacob is naar het ziekenhuis gegaan, het gaat heel slecht met hem en hij wordt weer naar Giethoorn gebracht om thuis te mogen overlijden. Dit bericht komt keihard aan, en we weten ook niet goed wat we er op dat moment precies mee aan moeten. Dus vertellen we het Mark en Anke na de finales, melden we ze af voor de relay en rijden we naar huis. Die dinsdag haalt Hank Mark na zijn training van Thialf om samen oom Jacob te bezoeken. Mark had ‘m al even niet gezien. ’s Morgens was Jacob te moe maar ’s middags hebben we nog even fijn zitten praten. Het weekend daarop rijden we na afloop van de Starclass in Hasselt direct naar Giethoorn. We halen Dukky bij Hank’s ouders op, bellen Petra en gaan nog even naar het Zuiderpad. Een gesprek met Jacob is niet meer mogelijk maar we zien aan zijn gezicht dat hij het fijn vindt dat we vanuit België meteen naar hem willen, dat hij het mooi vindt dat Mark de Starclass gewonnen heeft en dat hij het wel grappig vindt dat Anke zichzelf een blauw oog had bezorgd. Met een ongewis gevoel, maar dankbaar dat we nog even bij hem mochten zijn, nemen we afscheid.
Respect
In alle vroegte op 10 december overlijdt Jacob in zijn huis, in aanwezigheid van Petra en zijn kinderen. Opgeven was geen optie voor hem, en dat heeft hij ook nooit gedaan. Maar kanker is zo gemeen, daarvan kún je soms niet winnen, ook al geef je nooit op. Hank’s ouders slaan op 12 december hun 50-jarige trouwdag over. Eerder dit jaar vierden we wel het 50-jarig huwelijksfeest van Aafke’s ouders.
Op zaterdag 14 december nemen we definitief afscheid van Jacob. Ongelofelijk veel mensen bewijzen hem hun laatste eer. Een belangrijke rol is deze dag weggelegd voor de vrijwillige brandweer van Giethoorn. Zij begeleiden Jacob op een indrukwekkend waardige manier naar zijn laatste rustplaats. In de antieke brandweerauto die Jacob zelf heeft helpen restaureren en die voor altijd zijn naam zal dragen. Jacob zelf draagt voor altijd het fleecejack dat we van Alpe d’Huzes voor hem mee namen. “Opgeven is geen optie”.
Kerst
Daarna gaat het leven ook weer verder, al zal er voor altijd een leegte zijn die meer dan voor wie dan ook, voor Petra, Jenniek, Arno en Riëtte gevoeld zal worden. Mark en Anke rijden nog een goede KNSBcup en Mark wordt opnieuw genomineerd voor Sportman van het jaar voor de Sportgala’s in Steenwijk en Meppel. De kerstboom en de lampjes aan de carport komen dit jaar wat later en we bakken traditiegetrouw knieperties. Kerstavond bellen we zoals elk jaar met Texas. Mark is eerste kerstdag vrij van training dus kunnen we even in Giethoorn met de familie samen zijn en daarna fijn als gezin samen aan tafel zitten. Kostbare momenten. Rond de Kerst lukt het ook nog even in Franeker aan te gaan.
Morgen is het oudjaar, overmorgen nieuwjaarsdag en op 2 januari rijden Mark en Anke trials op Thialf. Op 4 en 5 januari is het NK in Amsterdam en zo begint 2014. We hopen dat het voor iedereen een mooi jaar vol mooie momenten zal worden. We hopen dat Petra, Jenniek, Arno en Riëtte de draad weer op weten te pakken, steun vinden bij elkaar en bij anderen en de mooie momenten koesteren als kostbare herinneringen. Een goed 2014 allemaal!
