OVERAL FEEST<\/strong><\/p>\nNabij Balk hoorde ik de telefoon af gaan. Heel apart. Al rijdende nam ik op en kreeg Luc aan de lijn (hij had ook een mobiele telefoon geritseld). Hij vroeg waar ik was en vertelde mij waar hij zou staan.<\/p>\n
In 1986 stonden m’n ouders bij Berlicum aan het ijs. Ze wisten niet waar ik ergens schaatste, of ik er al langs was, of ik er bijna was, of dat het nog lang zou duren.\u00a0Ze wisten alleen dat ik rode benen had, en daarvan waren er niet zo heel veel. Uiteindelijk troffen ze mij, en dat werd m’n eerste rust en verzorging toen.<\/p>\n
Dat met die telefoontjes zou dit wat makkelijker maken, en zo ging het ook. Luc had eten, drinken, reserveschaatsen (in ’86 nog in de rugzak) en een slijpblok in de auto liggen.<\/p>\n
Bij de Gammaledammen (myn Frysk is net sa goed) trof ik Luc voor de eerste keer. Na een kopje bouillon en even snel een braamsteentje langs de ijzers ging het verder.<\/p>\n
Op het Slotermeer moesten we, zo waren we gewaarschuwd bij de start, goed links houden. Ze stonden met een Mercedes 190 en een Peugeot stationcar op het ijs om de rijders op de baan te dirigeren.<\/p>\n
In alle stadjes onderweg was het feest. Dat gaf echt een enorme kick. Bij het uitrijden van Sloten kregen de rijders gepelde mandarijnen, elders lauw water, thee, warme ranja, suikerwater, ontbijtkoek, sinaasappelpartjes, plakjes appel, enzovoort: geweldig! Behalve de feestende menigten in steden en dorpen stonden er bij bruggetjes in de middle of nowhere mensen je oprecht aan te moedigen. “Komop jongens, zet hem op, goed zo”. Ook dat was fantastisch.<\/p>\n
Vanaf Stavoren ging het al tegen de wind in. Daarom smeerde ik in Stavoren nog een keer extra vaseline op m’n kop. Ik had het stuk met de wind mee wel stevig doorgeschaatst, maar ervoor opgepast dat ik niet te hard zou rijden of te diep zou zitten.
\nIk heb me bewust gespaard voor het zwaarste dat nog komen zou.<\/p>\n
Voorbij Workum trof ik Luc opnieuw. Ik heb zo’n beetje alleen bouillon gehad onderweg. Ik ben overigens nergens langer dan een minuut of 5 gestopt, het ging lekker, en ik wilde niet stijf of koud worden.<\/p>\n
Naast me zat een man die op gaf. Hij was gevallen en had een hele dikke knie. Luc heeft die man in Bolsward afgezet.<\/p>\n
WAT EEN WIND<\/strong>
\nTegen de wind in ontstonden grote groepen. Soms haakte ik aan bij een groep die sneller ging, of reed ik uit de groep weg naar een groep die verderop op ons uit liep. Het ging eigenlijk heel lekker. Ik ben hier \u00e9\u00e9n keer gevallen toen ik in een scheur reed, maar dat was een zachte landing.<\/p>\nTussen Harlingen en Franeker was het een paar keer klunen, maar dat vond ik niet zo erg. We hoefden niet zo ver als in ’86 en het was weer even iets anders.<\/p>\n
Vlak voor Franeker belde ik Aafke’s ouders dat ik eraan kwam. Zij wonen op 50 meter van de route. Hier heb ik nog even wat gedronken, maar toen ben ik ook meteen weer door gegaan. Wat een feest, in Franeker, enorm. Nu nog 70 km. tegen de wind in naar Dokkum.<\/p>\n
Vanaf Berlikum verloor ik eigenlijk alle besef van afstand. Ik keek uit naar Bartlehiem, want dan weet je weer waar je zit: nog 4 km. naar Bidaard, dan nog 8 naar Dokkum en je bent in 24 km. op de Bonkevaart.<\/p>\n
Langzaam werd het donker. Ik zette de skibril af. Als er ergens licht was, zette ik hem weer even op, om m’n ogen te sparen. Er was uitgebreid gewaarschuwd: “bewust knipperen!”. Dat heb ik dus maar gedaan.<\/p>\n
Het waaide ontzettend hard. Het was weer in grote groepen rijden, maar het ijs was slechter, de vaart was smaller en het werd donker. Er waren veel valpartijen. Het was door dit alles moeilijker om groepen in te halen. Gelukkig voelde ik me goed. Als ik voor me een grote groep zag, kon ik daar makkelijk naar toe rijden. Anderen volgden dan soms. Bij die groep aangekomen moest ik me inhouden om niet meteen door te gaan. Ik besloot telkens om me eerst bewust even te sparen. Ik wilde niet dat het kaarsje opnieuw uit zou gaan, zoals in ’86 onderweg.<\/p>\n
Zo’n 10 km voor Bartlehiem ben ik in een scheur gereden en ontzettend hard op borst en knie\u00ebn gevallen. Gelukkig liep dat goed af. Ik had onderweg al een schaats van een ander op m’n scheenbeen en op m’n knie gehad, dus ik was blij dat ik de beschermers om had gedaan.<\/p>\n
Onderweg belde Luc, maar de verbinding was heel slecht, we konden elkaar niet verstaan. Ik heb toen naar Aafke gebeld en die heeft Luc toen verteld waar ik zat.<\/p>\n
HET LAATSTE STUKJE<\/strong>
\nEindelijk was daar Bartlehiem, toen kwam Bidaard en ook in Dokkum was het feest, en wat voor feest.<\/p>\nHet publiek reageerde erg op de rijders dus ik dacht: “laat ik even zien hoe lekker ik nog schaatsen kan”, en daar ging hij: diep zitten, rake klappen, stevig tempo, tot ik op een papiertje stapte. Ik kreeg een flink applaus, waardoor de blauwe plek op mijn heup wat draaglijker wordt.<\/p>\n
Ik dacht hierdoor wel: “nu zorgen dat ik heel blijf, dus dat ik in het zicht van de finish niet knockout ga!”<\/p>\n
De speaker waarschuwde de rijders de bril niet af te zetten, wegens bevriezingsgevaar voor de ogen. Ik vond de gevaren van het niets zien door getint glas echter veel groter dus: knipperen maar!<\/p>\n
De wind in de rug was een ware verlossing. In Bidaard trof ik Luc nog even, die me een zaklampje gaf, en op naar Bartlehiem.<\/p>\n
Daar aangekomen ging het opeens weer stijf tegen de wind in. Van de groepjes was niks meer over. Iedereen was voor zichzelf gaan rijden en het was te donker om goed te kunnen zien wat zich voor je bevond. Naar Oudekerk was het daardoor een lange drie kilometer.
\nDie wind tegen kwam mentaal wel lekker aan, net nu je dacht dat je dit gehad had.<\/p>\n
Op een gegeven moment riep iemand in de berm: “nog 9 kilometer naar de finish!” Dat ietsje verder iemand schreeuwde “nog 200 meter tegen de wind in, en dan heb je alles met de wind in de rug!” vond ik veel interessanter.<\/p>\n
Het laatste stukje werd je behoorlijk verblind door de lampen op de Bonkevaart. Ik heb daardoor veel mensen zien vallen, of zomaar het weiland in zien rijden. Ik had ook niets meer aan het kleine zaklampje, dus dat borg ik toen maar op. Hier en daar onderweg stonden overigens trekkers en auto;s met lampen op het ijs te schijnen of hadden ze bij huizen een bouwlamp neer gezet.<\/p>\n
Het was geweldig om door al dat publiek heen over de finish te gaan. Echt waar, zoals soms ook onderweg sprongen de tranen je bijna in de ogen: wat geweldig dat je hier deel van uit mag maken!<\/p>\n
Om 20.18 uur werd de laatste stempel gezet. Ik belde Aafke dat ik binnen was en stapte, op schaatsen, de bus in.<\/p>\n
VOOR HET EERST KOUD<\/strong>
\nToen we even later bij het FEC-gebouw uit moesten stappen had ik het voor het eerst die dag koud gekregen. Moeizaam kwam ik uit de bus: “Au, dat voel je wel!”. Ik had eerst gedacht naar de hal te klunen, maar dat leek opeens niet zo’n goed idee meer. Dat vond ook een vriendelijke heer die daar stond, en die me vervolgens hielp de schaatsen uit te doen.<\/p>\nMet de iso-overschoenen zo half onder de sokken liep ik naar de hal. Daar was ook veel publiek dat naar binnen wilde. Toen ik me daarlangs werkte zei iemand dat de schaatsers misschien wel het eerst naar binnen zouden mogen. Ik zei daarop terug: “Dat lijkt me wel ja, want ik loop op sokken!”<\/p>\n
Nadat ik de stempelkaart in had geleverd zocht ik een paar schoenen van de grote hoop. Ik kocht net even een sweatertje voor Mark<\/a> toen Luc weer belde, of ik al in de FEC-hal zat. Ik trof hem bij de telefooncellen, kreeg m’n eigen (goede) gympen weer aan en gooide de andere schoenen weer op de bult.<\/p>\nNadat we ook voor Aafke nog een T-shirt gekocht hadden, reden we naar Franeker, waar ik me omkleedde, wat at en dronk en voor het eerst van die dag moest pissen!<\/p>\n
Luc heeft mij rond half 12 thuis afgezet. Een oom van Aafke bracht me de volgende dag de auto terug. Na een snel warm bad hebben we nog tot half \u00e9\u00e9n t.v. gekeken, en toen ging het licht uit.<\/p>\n
Ik heb een geweldige dag gehad. Ik heb lekker gereden. Het was zwaar, maar ik kon het beter doen dan in 1986. Ik heb het ook drie kwartier sneller gedaan dan toen. Dat kwam denk ik doordat ik m’n krachten beter (misschien soms wel te voorzichtig) heb verdeeld en zeker ook doordat de verzorging onderweg met korte pauzes en warme bouillon perfect verliep. Luc, bedankt!<\/p>\n
Het publiek was geweldig, zowel in de feestende steden als bij eenzame bruggetjes. Het was fantastisch om deel uit te maken van zo’n evenement en ik heb ook nog m’n tweede kruisje verdiend.<\/p>\n
Later hoorde ik dat Roel Bijl naar Ali had gebeld of zij toevallig wist waar ik uithing. “Jawel,” sprak Ali toen, “op de Dokkumer Ee!” Roel concludeerde vervolgens zelf dat ik waarschijnlijk geen zin zou hebben om bij korfbal in te vallen. Inderdaad was ik de volgende dag een beetje stijf, maar ook dat ging snel weer over.<\/p>\n
De vorige tocht zei ik na afloop: “Dat nooit weer!” maar deze keer kijk ik al uit naar de volgende Elfsteden. Toch lijkt het me voor het evenement echter beter als het nog een paar jaar duurt. Tot dan blijf ik braaf m’n contributie betalen, want dan ben ik zeker weer van de partij!<\/p>\n
<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
Dit verhaal stond ergens op onze oude site die niet meer online is. Het is het stukje dat ik toen voor het blad van Korfbalvereniging Samen Een schreef, waar we toen nog actief waren. Om dit verhaal te bewaren,\u00a0kopi\u00ebren\u00a0we de tekst ook maar naar deze site. De 15e Elfstedentocht, 4 januari 1997 Donderdagochtend 2 januari […]<\/a><\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"parent":0,"menu_order":0,"comment_status":"open","ping_status":"open","template":"","meta":{"footnotes":""},"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/345"}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=345"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/345\/revisions"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.aafkeprinsen.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=345"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}