Het jaar 2016 begon op 1 januari met de Nieuwjaarsduik in de Zwarte Dennen. Aafke en Arianna waren de dapperen. Anke was mee maar ging zo kort voor het NK shorttrack niet het koude water in. Hank moest op de vaste wal blijven om foto’s te maken. Het was een goed georganiseerde Nieuwjaarsduik met veel deelnemers. Na afloop bleken we de Nieuwjaarsduik in Wanneperveen nog te kunnen halen, dus om haar Nederland-ervaring compleet te maken, ging Arianna opnieuw het koude water in.
Een paar dagen later was het Nederlands Kampioenschap shorttrack in Amsterdam. Anke wist daar zowaar een bronzen medaille op de 500 meter te pakken en Mark haalde op elke afstand de A-finale. Daarin pakte hij echter steeds net niet de punten voor een hoge klassering. Wel werd hij op basis van zijn sterke en constante rijden aangewezen voor de laatste Worldcups en vervolgens het WK. In Dresden liep het team in de A-finale een Penalty op.
In een uitverkocht Dordrecht werd het zilver na een spannende semi- en A-finale. Op het WK in Seoul draaide het team niet lekker in de halve finale waardoor het de B-finale werd. Daarin werd beter gereden maar in de eindfase ontstond verwarring doordat het schot voor de laatste wissel en het rondebord niet klopten met de werkelijkheid. Een Penalty vanwege een verkeerde wissel was helaas het gevolg.
Na het NK gingen we zo langzaamaan aan de wintersport denken. Anke en Arianna reden mee naar ons vaste adres in Steinach am Brenner. Het was een heerlijke ski-vakantie in de krokusweek waardoor we weer veel oude bekenden tegen kwamen. Eén middag zijn we iets eerder opgehouden met skiën om de ouders en het zusje van Arianna in Cavareno op te zoeken. Zo’n vijf kwartier rijden; achter Bolzano de heerlijke Mendelpas omhoog. Da’s pas autorijden in al die haarspeldbochten. We zijn er een paar uurtjes geweest en kregen heerlijke echte Italiaanse pasta geserveerd. Mooi was de reactie van Arianna’s zusje die niets wist van ons bezoek, en grappig was hoe Arianna de enige was die het Italiaans van haar familie én het Nederlands van ons kon verstaan.
Na de wintersport werd het tijd voor lente. De boot ging weer het water in. Deze keer met een 115 pk Evinrude E-tec. De 90 had wat problemen met de injectoren waarvan wat onduidelijk was of het garantie zou worden of niet. Boatland maakte ons daarom een prettige inruildeal op een nieuwe 115. De vier cilinders lopen als een zonnetje. De snelheid van de boot ligt met zo’n 75 kmh ietsje hoger dan voorheen maar vooral de trekkracht is door de extra cilinder nu echt enorm. Lekker voor het waterskiën.
Op 19 april waren wij 25 jaar getrouwd. We hebben er weinig aan gedaan. Wel lekker een weekend naar Brugge geweest met Anke en Arianna. Later in het voorjaar hebben we een tuin-barbecue georganiseerd waarin we alle verjaardagen van het jaar en dit huwelijksjubileum hebben gevierd, en dat we meteen alvast als afscheidsfeestje voor Arianna hebben gebruikt. We fietsten op eigen gelegenheid een route van 100 kilometer door de bollen wat vooral voor Arianne een mooie nieuwe belevenis was. Nadat we ook nog even met Arianna en Anke de Friese Elfstedenfietstocht reden (240 km; heel knap van Arianna al kreeg ze het in de ZuidWesthoek wel wat zwaar met de tegenwind) werd het tijd om afscheid te nemen van onze AFS bonusdochter.
Wij vertrokken namelijk voor een goede maand naar de USA, en Pake en Beppe kwamen in ons huis zodat Arianna de laatste 3 weken van haar uitwisseling niet meer ergens anders heen hoefde. Wij hadden een fantastische maand in de VS. Het was leuk de geweldige familie Bosman te ontmoeten waar Anke sinds haar AFS jaar deel van uit maakt en fijn om alle familie en bekenden in Texas weer te zien.
Ook leuk om nog even een paar dagen Anke mee te maken in haar tweede familie in Oak Brook bij Chicago. Twee bruiloften, een Higschool reünie en de vele andere belevenissen staan allemaal beschreven in ons blog over deze mooie vakantie.
Na terugkomst uit de USA was het gewoon weer werken wat de klok sloeg. Een paar mooie dagen en avonden gingen we vaak liever varen dan fietsen waardoor het aantal kilometers op STRAVA wat achter blijft bij de goede voornemens, maar we hebben er wel van genoten. Het bluesfestival en de Gondelvaart waren de jaarlijkse vaste highlights in Giethoorn en zo rolden we de herfst in. Op 7 oktober zag Hank Abraham waar we verder niet veel aan gedaan hebben want we hadden immers die barbecue al in het voorjaar gehad. Maar op het werk bij UMCG Ambulancezorg hadden ze de kamer en het bureau mooi versierd en een heerlijke Abraham taart geregeld. Top!
Rond deze tijd kwam ook de hele familie van de Seip-kant bijeen in Sellingen. Heel bijzonder dat werkelijk alle ooms, tantes, neefjes, nichtjes en kinderen er waren!
Bijzonder was ook de propedeuse uitreiking van Anke. Ze had haar eerste jaar in Tilburg op de opleiding Gezondheidszorgtechnologie / Mens en Techniek zonder vertraging en met alleen maar mooie voldoendes afgerond en in het najaar was de uitreiking op Avans Hogeschool. Natuurlijk waren wij bij deze mijlpaal aanwezig! Mark kreeg ook zijn propedeuse uitgereikt maar dat gebeurde gewoon even tussendoor, op school, terwijl wij aan het werk waren. Hij zit nu heel knap in het derde jaar van Werktuigbouw. Om zijn trainingen heen doet hij het meeste voor school in zelfstudie. Omdat hij ook geen tijd heeft een echte stage te lopen, mag hij nu eerst een minor wiskunde doen. Tussendoor haalde Aafke nog haar diploma’s om nu als arbeidsdeskundige ook als analist inclusief herontwerp werkprocessen binnen arbeidsorganisaties aan het werk te zijn.
De herfst luidt ook altijd het shorttrackseizoen in. Voor Anke, inmiddels overgelopen naar Shorttrack Brabant, begon het allemaal wat haperend met lichte blessures, flinke verkoudheid en dan werd ze ook nog eens door een auto van de fiets gereden. Gelukkig dat het niet erger afliep maar ze heeft er nog een tijdje behoorlijk last van gehad. De Invitationcup was dit jaar in Leeuwarden. Al jaren vinden we het vreemd en principieel onjuist dat een wedstrijd met zoveel invloed van buitenlandse rijders wordt gebruikt om de Worldcuptickets over de Nederlandse rijders te verdelen. Mark was echt beresterk maar het zat ‘m werkelijk op elke afstand tegen.
In zijn blog over de Invitationcup staat uitgelegd hoe het e.e.a. verliep. Op de Starclass in Oslo werd hij onderuit gereden maar in Utrecht reed hij beresterk. Nu hopen op een goed NK dat hem de plek in het team oplevert waar hij hoort te staan voor de laatste Worldcups, het EK en het WK.
Inmiddels is het december. Het was weer een bijzonder jaar. We hopen dat ook 2017 ons weer mooie dingen brengt. De beste wensen allemaal!
