Aafke Prinsen

Vanochtend zijn we naar Steenwijk gereden om op de lokale omroep iets te vertellen over gastgezin zijn bij AFS.

Voor wie het gemist heeft: UITZENDING GEMIST (uitzending 14 juli 11:00 uur vanaf 7 minuut 35 sec)
Met een stuk voor en een stuk na de muziek.

Zie ook:

• AFS pagina
• Eerdere blog
• AFS site

Posted from WordPress for Android

Vandaag hebben we een kleine reünie gehad. 5 schoolvriendinnen van de lagere school (1973-1979) kwamen bijeen met partner en sommigen met kinderen. Leuke herinneringen opgehaald en lekker gevaren in Giethoorn en de Wieden.

In de dorpsgracht. V.l.n.r. Feikje, Aafke, Carla, Janny en Anja. En Dukky.

Met twee vriendinnen was het contact altijd gebleven. Die waren ook op onze bruiloft en wij op die van hen. De derde vriendin kwamen we deze winter zomaar in Zweden tegen, bij Starclass shorttrackwedstrijden. De vierde vond ik een paar weken geleden via Facebook terug. Met elk een ander soort contact en nu iedereen voor het eerst sinds 1979 weer bij elkaar. Een bijzonder moment en een leuke dag!

V.l.n.r. Carla, Aafke, Janny, Anja, Feikje.

Toen ik  in 1986 van mijn AFS jaar in Texas terug kwam, en meteen al verkering kreeg met Hank, had ik al in mijn achterhoofd dat ik ooit nog eens een AFS’er in huis wilde hebben. Bij mijn ouders thuis waren we wel eens opvang voor studenten, mijn zus was in Californië geweest, ik in Texas en in onze studententijd deden Hank en ik de begeleiding van talenkampen en dat soort vrijwilligerswerk.

Op een gegeven moment ben je druk met je maatschappelijk leven en gezin opbouwen maar zo’n drie jaar geleden kwam ik via de twitter van Hank weer in contact met AFS. Ik ben toen in de noordelijke regio weer als vrijwilliger gaan ondersteunen  met huisbezoeken en dergelijke.

Zo zagen wij twee jaar geleden dat AFS voor een een Franstalige Belg die voor een trimesterprogramma een gastgezin zocht. Het waren een leuke drie maanden met Quentin en toch vonden we het eigenlijk te kort. Voordat alles echt een beetje op zijn plek viel in ons gezin was het alweer bijna tijd voor hem om richting Wallonië af te reizen.

Als we nog een jaarstudent wilden, zoals we het ons al jaren min of meer hadden voorgenomen, dan moest het nu gebeuren. Komend schooljaar zit Anke in Havo 4 en het jaar daarop heeft ze eindexamen. We wisten wel precies wat we zochten:

• een meisje (leuk voor Anke en een jongen hadden we al even gehad)
• niet te oud (vanwege Anke, dat ze die niet zou overvleugelen)
• ingesteld op activiteit en sport (om in ons gezinsgebeuren mee te kunnen)
• uit een westers georiënteerde cultuur (om niet een al te groot cultuurverschil te moeten overbruggen; ons leven is soms al hectisch genoeg).

In de profielen vonden we unaniem dat Tihare uit Chili helemaal in dit beeld paste. De knoop dus doorgehakt en onze aanmelding gereed gemaakt. Pakweg twee dagen later zagen we dat Anke al op Facebook verbonden was aan Tihare. Toen we al bijna wilden mopperen dat ze niet zo snel contact moest zoeken, vonden we zelf ook uitnodigingen van Tihare op onze Faceboeken. De match was dus al heel snel gemaakt en Tihare had ons gevonden!

Eergister hebben we op Skype even contact gehad met de ouders van Tihare en ook haar broertje en zus al door beeld zien schuiven. Anke is al in het Nederlands met Chili aan het twitteren. Dankzij google translate spreken wij op Facebook al Spaans en Tihare Nederlands. We moeten Tihare zelf eerdaags ook maar even op Skype treffen, zodat we via de webcam ook vast wat dingen kunnen laten zien. De voorpret is al leuk! Kortom: we maken er een mooi jaar van!

met mijn Texaanse gastzus en beste vriendin in Texas, zomer 2008

Nog even over hoe dingen binnen AFS kunnen gaan en over mijn jaar in Texas: wij zijn daar gewoon familie. Mijn gastmoeder is 21 jaar en een goede week geleden bij ons geweest toen wij trouwden. Als Texaanse in een met bloemen versierde punter door de dorpsgracht van Giethoorn. Toen Mark anderhalf was, kwam ze op kraamvisite en hebben we met haar Parijs bezocht. Nog voor ons trouwen waren Hank en ik al samen naar Texas geweest en nadien nog drie keer met Mark en Anke. Volgens ons ca. 5 jaar -schema zoudern we er volgend jaar weer ongeveer heen “moeten”. Banden voor het leven dus, over de hele wereld. Dat is AFS!

Vandaag kwam de uitnodiging voor Jong Oranje voor Mark. Zijn derde achtereenvolgende. We zijn blij voor hem en trots op hem, maar de felicitaties op Facebook lokten ons wel een reactie uit. Over topsport-onvriendelijk Nederland.

We gebruiken deze pagina om deze te delen. Niet om te klagen, maar om inzichtelijk te maken:

REACTIE OP FACEBOOK:

Erg mooi natuurlijk en trots, maar de drempel als ouders om je kind met alle potenties die ‘m worden toegedacht voor topsport te laten kiezen, wordt wel steeds hoger. Zonder erover te willen klagen, wil ik het toch wel even inzichtelijk maken:

• Topsport ken geen garanties. Zo hoort het ook, maar dat maakt de afweging wat je ervoor moet doen en laten wel steeds moeilijker.
• Je zoon gaat op z’n 15e het huis uit. Het loslaten van je kinderen gaat sneller dan je je had voorgesteld.
• Vakanties met het hele gezin zijn nagenoeg onmogelijk geworden, zeker als je met het andere kind gewoon aan schoolvakanties vast zit
• Vorig jaar was er nog een vergoeding op declaratiebasis waar we ongeveer 4 maanden van de 12 mee vooruit konden. Deze vervalt nu in het geheel
• We betalen ongeveer 3500 op jaarbasis aan een gastgezin, zonder dat daar iets (bijvoorbeeld uitwonende studiebeurs) tegenover staat
• Bovenstaande geldt voor een VWO leerling, maar ook als hij straks geen reguliere opleiding kan vinden die te combineren is met zijn sport.
• De opleiding die hij het liefst wilde doen, is zeker niet te combineren met 2 x per dag ijstraining op Thialf.
• De vraag is nog welke opleiding het dichtste in de buurt komt en in hoeverre maatwerk mogelijk is
• Als hij te lang niet in een opleiding met Studiefinanciering instroomt, wordt hij te oud om dat nog te kunnen doen
• Als hij te lang over een studie met Studiefinanciering doet, krijgt hij langstudeerdersboete
• Losse vakken / modules volgens contractonderwijs gaan ons veel geld kosten. Als hij volgende maand 18 wordt, vervalt de kinderbijslag en moeten we hem apart voor ziektekosten verzekeren.
• Tot dusver stond de KNSB geen privé sponsoruiting naast de bondssponsor toe. We hebben al gevraagd hier ruimte voor te scheppen.
• We hebben ook nog een dochter. Ons besteedbaar gezinsinkomen hoeft niet op de weegschaal, maar het moet wel een beetje fair blijven
• De huisvestingskosten zijn niet de enige. Custom made shorttrackschoenen, ander sportmateriaal en reguliere kosten voor levensonderhoud komen er ook bij

Kortom: sport vraagt er veel van ons hele gezin, zonder garanties. Nederland blijkt een topsport onvriendelijk land, waarin t.a.v. je maatschappelijke carrière veel laat vallen, zonder dat je daarin tegemoet wordt gekomen. Dat vinden wij nog het grootste bezwaar. Eén blessure, twee slechte seizoenen en ze laten je vallen als een baksteen. Daar sta je dan, zonder maatschappelijk vangnet opgebouwd.

Nogmaals, we kiezen er zelf voor. Je gunt je kind het ook zolang het kan. We beklagen ons niet, maar willen wel, zeker ook naar de KNSB  / NOC*NSF / de overheid duidelijk maken wat Nederlandse topsportambities voor een doodnormaal gezin als het onze betekenen.

Interessante link: beantwoording Kamervragen over Langstudeerderboete topsporters. KLIK HIER

** Update 8 mei 2012:
Gisteravond de kickoff van het shorttrackseizoen van de nationale selecties gehad. Daar ook gesproken met de topsport counselor van de KNSB, die zeg maar ondersteunt in de combinatie van topsport met het sociaal / maatschappelijke deel van je leven. Net nu Mark voor zichzelf had besloten dat hij gaat voor de optie Werktuigbouwkunde aan de NHL in Leeuwarden en dan maar zien wat er in goede samenwerking haalbaar is om binnen te slepen, blijkt dat dit in de praktijk nagenoeg onmogelijk is.

Volgende optie verkennen: WTB via de LOI of iets dergelijks, en anders misschien iets via een buitenlandse universiteit. We kunnen ook helemaal out of the box gaan denken en zien of we via een vorm van stage bij een flexibel bedrijf in Heerenveen iets kunnen bedenken waarmee Mark naast het schaatsen kennis en ervaring op doet in het werkveld dat hem enorm trekt.

Mark heeft straks zonder vertraging als jonge leerling zijn VWO diploma. Het is dus niet heel erg als hij nu een studiejaar “verspeelt” en de tijd neemt om echt een goed plan te trekken. Aan de andere kant blijft het zo enorm zonde dat we het in Nederland niet beter geregeld hebben. Nederland heeft topsport ambities. Nederland wil medailles op WK’s en Olympische Spelen. Dan mag Nederland van mij ook de jongeren die zoveel opzij zetten voor hun sport (en daar ook best veel voor terug krijgen hoor, maar ook veel kansen verliezen op het maatschappelijk vlak), betere voorzieningen bieden voor dat deel van hun leven. Dat heet integraal beleid en visie. Kortom: dit is en blijft een verhaal over topsport-onvriendelijk Nederland!

Hank.